Geven, geven, geven – en dan dit: een lek en een geoliede machine - Blogs

Geven, geven, geven – en dan dit: een lek en een geoliede machine

We werken liever niet met WordPress. Simpelweg omdat het regelmatig wordt gehackt. Dat weten we. Daarom vermijden we het.
Tot vorige week maandag.

Een klein lek. Maar wél eentje met grote gevolgen. Plots stond een groot deel van de websites wagenwijd open. Niet per se onze schuld, maar wél onze verantwoordelijkheid. En dan telt het: wat doe je?

Wat er toen gebeurde bij Webburo Spring was magisch.
Niet technisch-magisch, maar menselijk-magisch.

Maandagochtend, vroeg.

We zaten meteen met elkaar in overleg. Geen paniek, maar focus. Iedereen stond aan.

• Eén collega maakte razendsnel een lijst van alle websites.

• Een ander deelde die op in stukjes voor de rest van het team.

• Sommigen controleerden of er sites plat lagen.

• Anderen begonnen in alle rust met het doorvoeren van de fix.

Zonder hiërarchie, zonder wachten, zonder ruis.
Iedereen deed wat nodig was.
En iedereen deed méér dan je van iemand mag verwachten.

En ik?
Ik was eerlijk gezegd onrustig.
Want hoe deden zij dit “even”?
Hoe konden zij zo zelfstandig, zo efficiënt, zo kalm blijven?

Mijn verwachtingen liggen hoog. Vaak hoger dan gemiddeld. En toch overtrof dit team ze met gemak. Ze werkten als een geoliede machine – vanuit eigen initiatief, vanuit verantwoordelijkheidsgevoel, vanuit verbinding.

Hoe krijg je zo’n team?

Door te geven.
Niet te sturen, niet te controleren, niet te eisen.
Gewoon: praten met elkaar. Luisteren. Eerlijk zijn over wat wel en niet kan. Ruimte geven voor fouten, hulp bieden wanneer het nodig is.

Afgelopen weekend keek ik een documentaire over Tony Robbins. Niet echt mijn stijl – ik heb niks met die Amerikaanse bombarie.
En toch bleef er iets hangen:

"Give, give, give."

Ik realiseerde me: dat is precies wat we al jaren doen bij Webburo Spring.
We geven elkaar vertrouwen. We geven elkaar ruimte.
We geven elkaar de vrijheid om te leren, te proberen, te falen en weer op te staan.

En dat maakt ons sterk.
Sterker dan elk lek. Sterker dan elke crisis.

Want de échte kracht van een team zit niet in de code.
Die zit in mensen. In aandacht. In het geven.

En ik?
Ik ben zó trots.
Zó ontzettend trots op mijn team.

PS: Werk jij ook met een team waarin mensen elkaar écht zien? Waarin geven belangrijker is dan nemen? Dan weet je precies waar ik het over heb. En zo niet? Dan hoop ik dat ons verhaal je inspireert om het eens anders aan te pakken. 💛